楊籍富 發表於 2012-12-24 09:28:38

【中華百科全書●傳記●歐陽修】

<P align=center><STRONG><FONT size=5>【<FONT color=red>中華百科全書●傳記●歐陽修</FONT>】</FONT></STRONG></P>&nbsp;<P><STRONG>歐陽修(西元一○○七~一○七二年),字永叔,廬陵(江西吉安)人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>(見圖1)生於宋真宗景德四年,四歲喪父,得母教者多。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>仁宗天聖八年(一○三○),二十四歲中進士。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>調西京推官,始從尹洙遊,為古文,議論當世事;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>與梅堯臣遊,為歌詩相倡和,遂以文章名冠天下。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>入朝,為館閣校勘。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>范仲淹以言事貶,在廷多論救,司諫高若訥獨以為當黜。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>修貽書責之,謂其不知人間有羞恥事。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>若訥上其書,坐貶夷陵令,稍徙乾德令、武成節度判官。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>久之,復校勘,進集賢校理。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>慶曆三年(一○四三)知諫院,時名臣杜衍、富弼、韓琦、范仲淹皆在位,修論事切直,小人視之如仇,慮善人必不勝,數為帝分別言之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>不幸遭陳執中、王拱辰、章得象等排擠,誣為結朋營私,乃作「朋黨論」以進。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>其略曰:「君子以同道為朋,小人以同利為朋,此自然之理也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>臣謂小人無朋,惟君子則有之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>小人所好者利祿,所貪者財貨,當其同利之時,暫相黨引以為朋者,偽也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>及其見利而爭先,或利盡而反相賊害,雖兄弟親戚,不能相保,故曰小人無朋。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>君子則不然。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>所守者道義,所行者忠信,所惜者名節。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>以之修身,則同道而相益,以之事國。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>則同心而共濟,終始如一,故曰:惟君子則有朋。」</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>並謂「為君當退小人之偽朋,用君子之真朋,則天下治矣」。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>仁宗獨獎其敢言,面賜五品服。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>同修起居注,遂知制誥。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>奉使河東,議者欲廢麟州以省餽餉,修以為不可而得存。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>又言:「忻、代、岢嵐多禁地廢田,願令民得耕之,不然,將為敵有。」</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朝廷下其議,久乃行,歲得粟數百萬斛。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>凡河東賦斂過重民所不堪者,奏罷十數事。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>使還,會保州兵亂,以為龍圖閣直學士、河北都轉運使,旋賊平。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>范仲淹罷相,修亦被貶,先後知滁州、揚州、潁川、應天府等地,至和元年(一○五四)回京,遷翰林學士兼史館修撰,主修新唐書。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>其間奉使契丹,知開封府。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>新唐書成,拜禮部侍郎兼翰林侍讀學士。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>修在翰林八年,知無不言。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>嘉祐五年(一○六○),拜樞密副使,六年,參知政事。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>修在兵府,與曾公亮考天下兵數及三路屯戍多少、地理遠近,更為圖籍。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>凡邊防欠缺屯戍者,必加蒐補。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>其在政府,與韓琦同心輔政,凡兵民、官吏、財利之要,中書所當知者,集為總目,遇事不復求之有司。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晚年更號六一居士,以太子少師致仕。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>熙寧五年卒,贈太子太師,謚曰文忠。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>修有儒雅之風,喜獎掖後進,如曾鞏、王安石、蘇軾、蘇轍,均出其門下,而為宋代古文盟主。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>且好古嗜學,史學著作有新唐書本紀、志、表七十五卷,新五代史七十四卷,以及集古錄跋尾十卷。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>前二者法嚴詞約,多取春秋遺旨;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>後者凡周漢以降金石遺文、斷編殘簡,無不收錄。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>(見圖2)其史學思想可得而言者,在懷疑傳注,反對讖緯,抨擊佛老,主張實事求是。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>蘇軾其文曰:「論大道似韓愈,論事似陸贄,記事似司馬遷,詩賦似李白。」</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>識者以為知言。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>(宋晞)</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>引用:http://ap6.pccu.edu.tw/Encyclopedia/data.asp?id=9122
頁: [1]
查看完整版本: 【中華百科全書●傳記●歐陽修】